Masal: Koca Fil ve Karıncalar : Masal Oku, Masal.Okuyoruz
Uzaklarda, yemyeşil ağaçlarla kaplı, kuşların neşeyle ötüştüğü, rüzgârın yapraklarla fısıldaştığı kocaman bir orman varmış. Bu ormanda hayvanlar huzur içinde yaşar, birbirlerine yardım ederek günlerini geçirirlermiş. Ama ormanın en büyük hayvanı olan Fil Bombo, yardım etmeye pek yanaşmazmış.
Koca Fil ve Karıncalar : Bombo’nun Gururlanması
Bombo iri gövdesiyle gurur duyar, ormanın ortasında yürürken ağaçlar bile eğilir gibi olurmuş. O kadar büyük ve güçlüymüş ki, bazen bu gücünü biraz abartırmış.
“Ben Bombo’yum! Koca ormanın kralı! Ne istersem yaparım, kimseye ihtiyacım yok!” dermiş gururla.
Bir gün ormanın yolunda ilerlerken, bir kayanın üzerinde minik bir karınca kolonisinin hummalı bir şekilde çalıştığını görmüş. Karıncalar sırtlarında yapraklar, yiyecek parçaları taşıyor, sırayla birbirlerine devrediyor, yuvalarına doğru ilerliyorlarmış.
“Hey, siz orada!” demiş Bombo, kahkahasını zor tutarak. “Neden bu kadar uğraşıyorsunuz? Tek bir hamlede hepsini taşıyabilirdim ben!”
Karıncalardan biri başını kaldırıp göz kırpmış. Bu karınca, koloninin en bilge ve en yaşlısı olan Kani’ymiş. Sakin sesiyle cevap vermiş:
“Gücün büyük olabilir Bombo, ama bizim de birliğimiz büyük. Biz birlikte işlerimizi tamamlarız. Tek başına olmak güçlü olmak demek değildir.”
Bombo dudak bükmüş. “Siz minik yaratıklar her zaman böyle konuşuyorsunuz. Aslında sadece güçsüz olduğunuz için bir araya geliyorsunuz!” deyip oradan uzaklaşmış.
Günler geçmiş. Bir gün hava çok sıcakmış. Ormanın içindeki bataklık göl, susuzluktan kırılan hayvanlar için son sığınak olmuş. Bombo da susamış. Ağır adımlarla göle yürümüş. Suya eğilip kana kana içmiş. O sırada ayağının altındaki toprak gevşemiş. Gölün kenarındaki çamur yumuşakmış; bir anda sağ ayağı batmaya başlamış.
“Hmmf… Bu da ne şimdi?” demiş.
Ayağını çıkarmaya çalışmış ama nafile. Çamur yapışkanmış, onu her hareket ettiğinde biraz daha içine çekiyormuş. Önce tek ayağı, sonra gövdesinin yarısı bataklığın içine gömülmeye başlamış. Ne kadar çırpınsa da çıkamıyormuş. O dev gövdesi şimdi bir tuzak haline dönüşen çamurda tutsak olmuş.
“İmdaaat! Yardım edin! Ben Bombo! Yardım edin bana!” diye bağırmış.
Ormanın sessizliği bir süre sonra bozulmuş. Seslerini duyan karıncalar koloniden çıkmış. Kani hemen olay yerine gelmiş. Devasa filin acınacak halini görünce biraz üzülmüş, ama içten içe de dersini aldığına sevinmiş.
“Bombo,” demiş yavaşça. “Birlikte çalışmanın kıymetini anlamış olmalısın.”
Fil başını eğmiş. “Kani… haklıydın. Tek başıma güçlüydüm, ama şimdi tek başımayım ve hiçbir şey yapamıyorum. Ne olur bana yardım edin.”
Kani başını sallamış. “Elbette. Çünkü biz kin tutmayız. Birlikte yardım eder, birlikte kurtarırız.”
Koca Fil ve Karıncalar : Birlikten Kuvvet Doğar…
Karıncalar hemen harekete geçmiş. Bir grup karınca dallar taşımış, bir grup gölün çevresine çamur barajı yapmış. Bazıları yakındaki sincaplara, keçilere, kirpilere haber vermeye gitmiş. Kısa sürede ormanın dört bir yanından hayvanlar gelmiş.
Sincaplar dalları taşırken, keçiler sarmaşıkları birleştirip ip haline getirmiş. Karıncalar fili rahatlatmak için gövdesini serin tutmaya çalışmış. Kani planı yönetmiş, herkes görevini bilerek çalışmış. Bu büyük kurtarma operasyonunda herkesin bir rolü varmış.
Sonunda sarmaşıklar Bombo’nun bacaklarına dolanmış. Hep birlikte – sincaplar, keçiler, kirpiler ve karıncalar – “Bir, iki, üç!” diye bağırarak çekmişler. Büyük bir gürültüyle Bombo çamurdan çıkmış!
Dev fil, yere yığılıp derin bir nefes almış. Gözleri dolmuş. Karıncaların ve diğer hayvanların çamurla kaplı ama mutlu yüzlerine bakmış.
“Siz… hepiniz… beni kurtardınız. Oysa ben sizi küçümsedim. Sizi gereksiz buldum. Ama şimdi biliyorum ki… asıl güç, birlikten doğarmış.”
Kani ona gülümseyerek yaklaşmış. “Artık öğrendin. Ve bu öğrendiğin şey seni gerçek bir dost yapacak.”
O günden sonra Bombo değişmiş. Artık tek başına gururla yürümezmiş. Her sabah karınca kolonisini ziyaret eder, taş taşır, yuva kazmalarına yardım edermiş. Ne zaman biri yardıma ihtiyaç duysa, Bombo oradaymış.
Birlikte tarlalar sulamış, ağaçlardan meyve toplamış, ormanda düzen kurmuşlar. Büyük-küçük demeden herkesin sözü dinlenir olmuş. Ve Bombo, “en güçlü” değil, “en sevilen” hayvan olmuş.
Ve böylece, Koca Fil ve Karıncaların dostluğu ormana en güzel hikâyeyi bırakmış.
Çünkü…
Tek başına kuvvetli olunabilir, ama kalpler bir olursa dağlar bile yerinden oynar. Daha fazla masal için kategorilerimize göz atabilirsiniz.
